Konkurs
Dołącz do grona najsławniejszych laureatów Jazz Juniors!
Grali z nami
artyści, którzy debiutowali na festiwalu Jazz Juniors
... i wielu innych!
Historia Konkursu
Istniejący od 1976 roku Międzynarodowy Konkurs Młodych Zespołów Jazzowych Jazz Juniors od samego początku mocno wpisywał się w historię polskiego jazzu, bo to przecież na scenie Jazz Juniors swoje pierwsze kroki stawiali tak słynni artyści jak Leszek Możdżer, Krzysztof Ścierański, Zbigniew Wegehaupt, Marek Bałata, bracia Niedzielowie, bracia Pospieszalscy czy zespoły New Presentation, Walk Away i kultowa Miłość.
Dzisiaj Jazz Juniors wciąż należy do ścisłej czołówki jazzowych konkursów, a jego laureaci coraz wyraźniej zaznaczają swą obecność na międzynarodowych scenach muzycznych. Dość wspomnieć, że to właśnie ten krakowski Konkurs odkrył w ostatnim czasie takie osobowości i zespoły jak: High Definition, N.S.I., Levity, Bartosz Dworak, Paweł Kaczmarczyk, Piotr Orzechowski „Pianohooligan”, Tomasz Chyła Quintet.
W ostatnich latach Jazz Juniors skutecznie rozwija działalność w zakresie międzynarodowej promocji laureatów Konkursu. Dzięki rekomendacji jego organizatorów, a także zaangażowaniu członków międzynarodowego jury zwycięzcy konkursu otrzymali szansę odbycia zagranicznych tournée i zabłyśnięcia na wielkich scenach międzynarodowych festiwali m.in. w Rosji, Hiszpanii, Serbii, Słowacji, Czechach, Litwie, Węgrzech, Rumunii, a nawet w Chinach. Nawiązali także współpracę z prestiżowymi wydawnictwami. Intensywna realizacja tej właśnie idei zaowocowała debiutanckimi nagraniami laureatów Konkursu w tak prestiżowych oficynach jak Fresh Sound Records, Hevhetia, Emme Record Label, Agencja Muzyczna Polskiego Radia.
Jury Konkursu
Nils Petter Molvaer – przewodniczący jury konkursu
Urodzony na wyspie Sula, za sprawą ojca już od najwcześniejszego dzieciństwa miał kontakt z muzyką jazzową. Jego entuzjazm do gry na instrumencie wzrastał na scenach lokalnych klubów, ale muzyk nie dał ograniczyć się lokalnemu horyzontowi. W poszukiwaniu nowych dźwięków, jako dziewiętnastolatek opuścił swoja małą ojczyznę. Najpierw by studiować, a z upływem czasu by stać się jednym z najbardziej wpływowych muzyków skandynawskiej sceny jazzowej.
Ważnym okresem w karierze trębacza była gra w składzie kwintetu Masqualero. W pierwszej połowie lat 80 XX wieku, pod zapożyczoną z kompozycji Wayne’a Shortera nazwą spotkali się: Arild Andersen, Jon Christensen, Tore Brunborg, Jon Balke i rzecz jasna Nils Petter Molvaer. To jako członek tej grupy trębacz po raz pierwszy nagrywał album dla monachijskiej wytwórni ECM. Oznaczało to ni mniej, ni więcej tylko wypłynięcie na szerokie wody muzycznego świata.
Molvear szybko zbudował reputację znakomitego sidemana – dysponującego doskonałym warsztatem, o plastycznej wyobraźni, ogromnym wyczuciu i wrażliwości. Muzyk współpracował z wieloma artystkami i artystami, nie tylko z rodzinnej Norwegii. W latach 80 i 90 XX wieku jego grę można było usłyszeć m.in. w zespołach Jona Ebersona, Marylin Mazur, Rity Marcotulli, Dennisa Gonzaleza i Larsa Danielssona. Różnorodność muzyki, którą grał u boku liderek i liderów dawać może niejakie wyobrażenie o jego wszechstronności.
Prawdziwy przełom nadszedł nieco później. W 1997 roku Nils Petter Molvaer wydał pierwszy w pełni autorski album. Płytę zatytułowaną „Khmer”, jeśli idzie o rozwój kariery Molveara można potraktować jako synonim wyrażenia „punkt zwrotny”. Wśród recenzentów została ona okrzyknięta „najbardziej niezwykłym albumem w dziejach ECM”.
W muzyce zawartej na tej płycie artysta zaproponował śmiałe połączenie jazzowej improwizacji z iście klubową produkcją, potężne motoryczne beaty i sampling zostały wymieszane z barwami, które trębacz wydobył ze swojego instrumentu. Tym samym Norweg udowodnił, że odnosząc się do aktualnych trendów i czerpiąc z muzycznej mody można stworzyć wizjonerskie dzieło, zarazem zakorzenione w konkretnej epoce, i jednocześnie znacząco ją wyprzedzające. Z drogi obranej na debiucie Nils Petter Molvaer nie zawrócił przez kolejne dziesięciolecia twórczej aktywności.
Z urzekająca zwinnością i niekłamaną brawurą łączył w kolejnych nagraniach nordycką precyzję i chłód z żarem muzyki etnicznej, śmiało przy tym penetrując coraz to nowe obszary elektroniki. Niejako przy okazji, wielokrotnie udowadniał, że połączenie żywego instrumentarium z pracą producencką daje właściwie niewyczerpane możliwości. Pozostając oryginalnym i rozpoznawalnym nigdy nie zarzucił poszukiwań, stając się ogromną inspiracją dla kolejnych pokoleń artystów. Wpływ jaki wywarł na kształt muzyki improwizowanej do dziś wybrzmiewa w nagraniach nawet najmłodszych jazzowych twórców.
Hilde Marie Holsen – jury konkursu
Pochodząca z Norwegii trębaczka i kompozytorka. Modyfikując dźwięk trąbki w elektronicznej przestrzeni, łączy melancholijny ton tego instrumentu z eksploracyjnym polem muzyki elektronicznej, tworząc muzykę balansującą między jazzem, muzyką współczesną a drone music.
Debiutancki album Holsen «Ask» został wydany przez norweską wytwórnię Hubro w 2015 r. i spotkał się z uznaniem krytyków, w tym The Guardian, The Wire i The Quietus. Od tego czasu występowała na wielu światowych scenach, zarówno jako solistka, jak i we współpracy z innymi muzykami, kontynuując jednocześnie swoją pracę w dziedzinie nagrań.
W 2018 r. Holsen wydała swój drugi solowy album, «Lazuli» (również w oficynie Hubro).
Lynn Cassiers – jury konkursu
Mieszkająca w Brukseli wokalistka i producentka. Współpracowała z takimi zespołami współczesnego jazzu jak Octurn, The Brussels Jazz Orchestra i Mäâk, Tape Cuts Tape, Flying Nimbus, Lilly Joel, Eve Beuvens Tri(w)ords…
Oprócz występów solo i jako sidemanka Lynn prowadzi także własne projekty: ‘Imaginary Band’ (Clean Feed 2018) and ‘YUN’(Clean Feed 2020). Jej najnowsze projekty obejmują: ‘Konbini’ (Pak Yan Lau), ‘Holsen & Cassiers’ (Hilde Holsen) oraz audiowizualne przedstawienie ‘On The Edge Of Memories’ (Sylvaine Hélary & Anne Palomérés).
Twórczość Lynn obejmuje szeroki wachlarz stylów, w tym free jazz, pop, rock, noise, muzykę filmową, folk i ambient.
Weź udział
Zgłoś się do konkursu za pomocą formularza